Alevler ve Güller Arasında

-A.Vahap Akbaş’a-

Alevler güllere sarılır zemheri soğuğunda

Bir romanının deli-kan kahramanıyım

Puslu havalarında ülkemin…

 

Yaşamadan Eylül’ü

-Kim diyebilir Nisan en zalim ay!

 

İçimde taşıdığım alev ve gül!

Yüreğimi kanatır

Yüreğim avucumda çırpınan bülbül

 

Ey ‘şiiri gül, mürekkebi kan’ kokan şair

Neden ümmet coğrafyası ediliyor talan?

Neden dinmiyor mısralarındaki Efgan!

 

Güneş doğumunda gün

Şikâyeti olmaz bülbülün

Umuda şiirsel yolculuk

Gazeli yazılır bir gün…

 

Ankara’dan Siirt’e, Siirt’ten şiire bir kervan

Kadim sözler taşır yarınlara

Bâki’den Fuzuli’den, Nâbi’den

Ve Peygamber aşığı Veysel Karani’den…

 

Tutunurken alevden güllere

Aklıma sen geldin ey şair!

Efgan ederek geçerken köprüleri…

 

Geçtin gönülden gönüle köprüler kurarak

Geçtin gönül şehirleri inşa ederek…