Almira’dan Bozkır Yansımaları

almira, bozkırın kızı

adı çöllere yakışan kızıl prenses

kim koydu bu adı sana

 

almira, insan kırılma noktasını

gözlerinden pırıltı ayaklarından direnç

sesinden coşku göçtüğünde yaşar ya!

kırılma almira, sen bir asya çiçeğisin

bak, bozkırın göğünde at kişnemeleri

toynaklar nal sesi koyuyor, yiğitler nam

her gece alnıma bir bûse koyuyor ay

hasretinle büyüdü didem

vuslatınla doğdu güneşim

 

kameri çevreleyen şu kızıllık

aklımın çemberini bir aşka kasnak kıldı

bozkırın rüzgârına sırtını vermiş güzel

çatık kaşlı al benizli nazlı edalı almira!

kaşlarının arası savaş meydanı hâlâ

 

kelam bir deryadır, katip bir kaşif

gel götüreyim seni lebideryaya

inci harflere sedef hecelere dal

gümüşten sözcüklere

altından mısralar diz

sesinde çoğalsın şiirin coşkunluğu almira

 

bursa ipeği narinliğinde zarif kız

züleyha’nın yusuf’a ayan aşkından

yusuf’un köşe bucak sakındığı günahtan

eyyub’un kaçtığı isyandan kaçan almira

 

ey ruhunun gül kokusundan neşe saçan

sesinden billûr göçmeden

yüreğinden aşk

tünemeden baykuş viran bağlara

kalmadan bülbül

 

gel kızıl prenses, adı çöllerle özdeş

bak, sana pencereler açtı rabbim oradan.