Bir Aşk Ki Öyle

İki tepe arası koşulan

Bir sırdır Hacer

Yedi bakışın bir sese gelişi

Ve uçsuz bucaksız süzülüşüdür

O ipe sarıldıkça

Kurtuluşa ermiş eldir

 

Hacer’dir ki

Âzâde yüzlerin gölgesi

Sâre’de adanış

İbrahim’de bekleyiştir

Bir şehrin bir güzele uyanışı

Ve yılkı atların peşinde sürüklenişidir

Hacer duanın kavruk elleri

Sâre’nin İbrahim’den evvel

Ateşe yürüyüşüdür

 

İbrahim ateşte ise

Serçe kursağından yetişen Sâre’dir

Hacer gülün suya kanışında

Taşların dirilişindedir

 

İbrahim ne vakit

Bir korkuya aldanacak olsa

Bir lütufla kuşatılır

Onun için korku yoktur hâlbuki

Bir elinden bir dua

Bir elinden kabulü tutmuştur

 

Nemrud her çağda

Affa muhtaç bir haldedir

Ve tam karşısındadır

Sâre bıçak gibi yar gibi

Sâre’nin bağrı genişliği

Nemrud’un varlığına sebeptir

Hacer heybesinde

Bereket yüklü bir yolcudur hâlâ