Boşluk İlintisizlik Demektir

ben kendimi bir karlı dağ sanırdım su deyip sustum
düşlerimde ırmak olup suretlerimi kıyılara kustum

deneyim sönük bir lambadır güneşin örsünde
mutluluğun acıları da var istesen istemesen de

yosunların rengine kayıtladım şiirimin iç sesini
sular uzağa taşısın diye hüznün bu dilsiz elçisini

şu kurak mevsimi uzanıp yatışından tanırım
biraz yağmur hepimize iyi gelecek ah Tanrım

çözerek saç denizinde uyuyan şilebi
bereketin sularına açılırdın gece vakti

incinmiş bir rüyanın elinden tutarak ben de
kıyıya gelip kalakalırdım belirsizlik içinde

camlara batmış zamanın kuşlarını azatladım
belleğimi o bataklığın acı suyu ile pakladım

hüzne yeni bir seçenek olarak önerip kendini
şiirin tekinsiz huzuruna çıkardı ayak izlerin beni

hızla gidersem kendimle çarpışırım bu yolda
yavaş gidersem başkasıyla, bir derin uğultuda

yürek kentimizin ritmiydi yiten beyaz kuğu
mahzun çocuk gülüşlerinin hatırlatıp durduğu