Dayı-Yeğen Oturup Bir Aşk Şiiri Yazdık

Bugün çeşitli kuşlar beni alkışladı.

Mevsim yağışları başladı ve küçük yeğenim de

Çünkü çocukluk ayakları yerden kesen bir şeydir

Bugün kahvaltı ettik mor

Onun çorapları var.

Caddelerde araçlar ve içimde

Yurdundan sürülmüş halkların gürültüsü

Gece okumuştum da biraz, aklımda kalmış.

 

Şu temkinli sandalye, beyaz masa örtüsü

Bir boşlukta nasıl da senli benli olmuştuk

Çünkü insan düşlerinden eksik kalan bir şeydir

Sonra hüzünden bir kumbara

Açılır renkleriyle

Dün gece ona masal anlattım biraz

İçinde doğunun en bahtsız kumarbazı

Bunca yıl yaşadım, aklımda kalmış.

 

Gece, o suç ortağımız

Amasenbenisevmiyorsun, sevme.

 

Biliyor musun hiçbir şey umrumda değil

Selam olsun bütün kötü biten öyküler

Çünkü yeğenim sayılmaz der

N’olur parka gidelim

Ne de uğultusu keyfimizi bastıran şehir

Bak hava nasıl güzel: Camı açtım, su içtim

Portakal nasıl tatlı, adınla birini soydum

Bir kovboy filmi daha ekranda, pazar

İşte haberler sonra, piyasalar, reklamlar

Ve sessizce büyüyor şuramda sevdan

Biraz da gülüyor iyi şiirler gibi

Yeğenim de öyle.