İnsan gönül aynasına bakarken
Zaman sınanmamış ustura olur
Farkına varmadan keser bir yeri
Ilık ılık kan akarken içine
Şerha şerha yarılırken dudağı
Kendi gözyaşını içiyor insan
Aramızda tuna nehri akıyor
Biz yüzmeyi unutalı çok oldu
Köprülerse birer birer yıkıldı
Karşı kıyılarda ne olup biter
Ölen kim kalan kim haberimiz yok
Yalnız konup yalnız göçüyor insan
Sukut çarşıları çoktan kapandı
Sokağa döküldü yaramaz sözler
Herkes bir şey satmak için bağırır
Sesler sesi aşındırır durmadan
Tadı yok tuzu yok kelimelerin
Dilinde ne varsa saçıyor insan
Yokluk ne varlık ne kim dara düşmüş
Umurunda değil kimse kimsenin
Bahanesiz selam veren azaldı
Çalışmıyor kapıların zilleri
Hal dilinden anlayanlar kalmadı
Kendisinden bile kaçıyor insan
Günün yorgunluğu bir güne sarkar
Dünyanın yükünden canımız çıkar
Şükür makamına düşmez yolumuz
Çöpe gider bereketi sofranın
Varlık yokluk sınavından habersiz
Dünyanın içinden geçiyor insan
Herkesin defteri herkese yeter
Yazar tarihini kendi kendine
Hiç kimse kimseden kopya çekemez
Topraktan toprağa yol arasında
Sırasın bekleyen bir gonca gibi
Akşam solup sabah açıyor insan
Her doğan toprağa ölüm borçlanır
Ömürse arada verilen mühlet
Sorumluluk bilincinden uzakta
Geçen günler takvimlerden düşerken
Gerisi angarya işler bitiyor
Er geç ektiğini biçiyor insan
Dünyayı sırtında taşıyanların
Sürgünlüğü bir gün tamamlanacak
Gözünü gönlünü dünyada koyup
Binecek sessizce kişneyen ata
Mal da yalan mülk de yalan vesselam
Bir gün kanatlanıp uçuyor insan
Latest posts by Tayyip Atmaca (see all)
- Aklın Kıyısında Seksek Oynayan Şair: Mustafa Pınarbaşı - 4 Ocak 2017
- Dünyanın İçinden Geçiyor İnsan - 22 Kasım 2016
- Hüzün Entarisi - 22 Kasım 2016
Bu yazı yorumlara kapalı.