Halepli Anam

Halep’li bir Ana, Anam…
Baktım gözlerine,
Durdum daha yakından baktım.
O kan tutmuş bakışlarınla kime ne söylersin, dedim sustum.
Merhamet mi dileniyordu, yoksa isyan mı ediyordu
Anlayamadım.
Kana boğulmuş bir şehrin mi, yoksa
Dünyayı kana boğacak bir öfkenin resmi miydi
Kavrayamadım.
Sanki tüm mazlumların acısını bakışlarına yüklemişti de,
Bir gülle olup zalimlerin tepesine inmek istiyordu.
Ya  alçakların alçaklığının,
Ya da mazlumların makus talihinin fotoğrafıydı…
Okuyamadım resmi,
Yaşlı gözlerimle bakamadım,
Yürekten okumayı denedim
Başaramadım…
Okunacak gibi de değildi resim.
Belkide;
İnsanlığın yok olduğunu,
Mazlumlar için kanla sulanmış
Bir öfke tarlası oluştuğunu söylüyordu.
O yakıcı bakışlarda
Bir hesaplaşmanın kıvılcımları çakıyor,
Fecrin ilk ışıkları  parlıyordu,
Bilemedim.