Hep Yanlış Adreslere Çıkıyor Yollarım

Öyle kalabalık ki kalbim iğne atsan yere düşmüyor
Öyle kalabalık ki gözlerim üstünden bulutlar geçiyor
Ay kırılmış bir sürahiden dökülen su gibi
Gecenin en kuytusunda yıldızlar yağıyor

 

Başım bir terazinin gölgesinde esir
Başım hesap yerinde kurşun gibi ağır
Yanılgılar sarmalında köpürüyor denizler
Ayrılık dalgaları vuruyor varlığın sahiline

 

Sen artık benim dünyamda hiçbir şeysin
Hiçbir şeysin bu kendini bile unutmuş şehirde
Bak kalbimin navigasyonu çoktan bozulmuş
Hep yanlış adreslere çıkıyor yollarım

 

Aşk bir mumun alnından dökülen ter gibi
Titrek bir alevin kör kuyularında yanıyor
Bense bir masal kitabının son sayfasında
Gökten düşecek üç elmayı bekliyorum