İbrişim – IV

Şuur tezgâhında dokuduysan şiir kumaşını
Çıplak bedenlere biçtiysen ar giysisini
Zalime diktiysen merhamet elbisesini
Örttüysen insanın ve kelimenin üstünü
Biçtiklerinle diktiklerinle örttüklerinle övün
-Ne mutlu ben terziyim, de

Güzelin çirkinin görüp işittiğinin tanığıysan
İnsanın en hasını, insanın en kötüsünü
Aklın süzgecinden zamanın imbiğinden
Çeliğin suyundan merhametin ipeğinden
Geçirip damıttıysan, yazdıklarınla gönen
-Ne mutlu ben şairim, de

Nakıs düşünceli kalemşor varamaz hakikate
Yürekte gedik, kumaşta delik açmadıysan hoyrat
Akıl terin kâğıda, alın terin de libasa aktıysa
İğneyi ipliği, kalemi kâğıdı coşturduysan sevin
Ya şarap fabrikasında gıda mühendisi olsaydın!
-Ne mutlu ben İdris’in çırağıyım, de.