İç Savaş

Ne ilk ne de son kapıdır bu
Az önce kapanan sertçe yüzüme
Duvarlardan aşıp aşıp giden iç sesim
Ulaşmıyor karşımdaki yüzün içine

Ne de çabuk geçiyor, eskiyor ömür
Dörtnala gidiyor ardına bakmadan
Bir varmış bir yokmuş, masal misâli
O ben miydim hızla kaçan yanımdan

Nefsim, beni almadan gittiğin her kapı
Elbet kapanacak yüzüne; rızam yok çünkü
Düşme her gözleri gülen ahûnun peşine
Hatırla sönmeyen gönül yangınlarını dünkü

Bana teklif ettiğin irili ufaklı alt başlıklar
Öneriyor ısrarla dünyaya demir atmamı
Dünya bu, nam-ı diğer fânî, gelip geçici
İsteme benden zinhar, bu yakada kalmamı