İşe Giden Kadınlar

Kadın korktuğunu söylüyor sokağa çıkarken
Oysa her sabah
Çöpçatan teyzeler ekrana düşmeden daha
Charlie Chaplin resimli çantasını omzuna alıp
Karışıyor insan seline
Vitrin aynalarında arkasını kollayan kedilerin
Pençe seslerine eşlik edip yürüyor

Yolunu değiştiriyor kadın her sabah korkuyor
Üçüncü sayfalarına düştüğü gazetelerin
Bir gün üzerine örtülmesinden

Göğe bakıyor o göğe bakma durağında
Durmayan pembe otobüslere sonra yeniden
Korkuyor üzerine abanan reklam panolarından
Alnından öpen lodostan bile kadın sonra birden
Çantasını hatırlıyor Charlie Chaplin değil mi
Yağmur yağıyor yağmurda ağlıyor kadın
Hiç kimse gözyaşlarını görmesin diye

Kadın korktuğunu söylüyor köşeyi dönerken
Köşe derken hemen manavın yanı
Çaydanlığı unuttum ocakta adam görür mü
Sebzelikte kıvranan sivri biberin acısını

Sonra birden sokaklardan taşan bu paranoya
Dudak kıvrımlarına ilişiyor kadın korkuyor
Rezildans gölgelerine sığınarak ağır usul
Geçip yürüyor iki çarpı iki güvenli iç mağrasına
Yağmuru kesiyor tavşan dişli bir tente
Kadın ağlıyor ilk kez herkes görüyor
Charlie Chaplin o mu
Gülüyor sokağa nanik yaparak