Kalbin Postülası

Bana dair ne varsa

Şimdi onarması sana düşen

Eksiltili bir hikâye

Musa ve Nuh’u birleyen

 

Bir yelkenliye doluşayım

Gözyaşımda alabora olacağı

Vadedilmiş olan

Ağlamak bir denizi tam ortasından içmek

İnsan ikiye bölünür

 

Yine de ölümüm bir yamaçta dinlenmek

Ve su içmek kadar sade olsun

Belki bir vakit ya da vakitsizlikte

Birlikte ağlaşırız

Ne gülüştük de kimseler bilmedi

 

Yüzün agorama düştü

Bile bile tav olmadık mı biz bize

Bu söylencenin ispatı için

İskarpinlerimizi değişelim

 

Yüzüne seyrek bakışım

Bil ki güzelliğinden şüphe duymayışımdandır

Sürgit koşumlu gece girsin aramıza

Hem kavuşalım

Hem yollar uzasın

 

İsimsiz her çiçek kokuna eğilirken

Yeniden kurgula beni

Hikâyem gerçekleştiğinde

Görünmez olacağım

Tutkulu varlığıma iliştirdiğin sır

Beni hiç yaratmadığın