Çok yaşlandı ay
akşamın göğüne senin yüzünü asalım
dünya halkları olarak güneşi terk edip
senin etrafında dolaşalım
okyanuslar aşıldı
ölçülür oldu bütün derinlikler
bırak karanlık gözlerine dalayım
bana yer yoksa senin kalbinde
söyle sığınaksız kalmamak için
ilan-ı aşkta bulunayım hüznüme
tükendi okum kırıldı yayım
kaşını kirpiklerini ver ki düşmana aşkla saldırayım
haziran ortasında gezindim buğday tarlalarında
üzülüp durdum ayçiçeklerinden daha fazla
yine de saman kağıdı kadar bile olamadım sarı benizli
içim Orta Asya’dan gelmiş bir Kızılderili
aydınlık düşüncelerinin
dinlenmek istiyorum dibinde
yay gölgeni üstüme
ölürken şöyle diyeceğim hüzne gömülen aya:
“üzülme sonunda başlıyorum yaşamaya”
Latest posts by Zafer Acar (see all)
- Kızılderilinin Aşkı - 29 Ekim 2016
- Ölülerin Lüküs Hayatı - 1 Şubat 2015
Bu yazı yorumlara kapalı.