Kızılderilinin Aşkı

Çok yaşlandı ay
akşamın göğüne senin yüzünü asalım
dünya halkları olarak güneşi terk edip
senin etrafında dolaşalım

 

okyanuslar aşıldı
ölçülür oldu bütün derinlikler
bırak karanlık gözlerine dalayım

 

bana yer yoksa senin kalbinde
söyle sığınaksız kalmamak için
ilan-ı aşkta bulunayım hüznüme

 

tükendi okum kırıldı yayım
kaşını kirpiklerini ver ki düşmana aşkla saldırayım
haziran ortasında gezindim buğday tarlalarında
üzülüp durdum ayçiçeklerinden daha fazla
yine de saman kağıdı kadar bile olamadım sarı benizli
içim Orta Asya’dan gelmiş bir Kızılderili

 

aydınlık düşüncelerinin
dinlenmek istiyorum dibinde
yay gölgeni üstüme

 

ölürken şöyle diyeceğim hüzne gömülen aya:
“üzülme sonunda başlıyorum yaşamaya”