"Enter"a basıp içeriğe geçin

Şehir Işıkları

I
bütün açıklamalar geceye açılıyor
ne bir kır esintisi
ne bir kuş lekesi dolduruyor
baygınlıktan uyuşan ellerimi

ve yüzüm parçalanıyor
bir tek resmine bakarken
anlıyorum yalnız olmadığımı
resmine bakıyor ve tazeliyorum
sana olan aşkımı

oysa suç sayılmıştı
seni anlamaya gösterdiğim gayret
kelimelere can vermek
göğün karanlığına aldırmadan
uçurtmalara binmek
yasaktı evet bir zamanlar
uygun adım yürümemek

su çiçeğini suda açan çiçek
diye öğretilen zamanlarda
uykusunda gülen
çocuklara özenmek
II
ben babasız büyüdüm
ne elma yanaklarım oldu
ne inci dişlerim
olmadı kırılacak bir kalbim de
en çok özlem biriktirdim
en çok ukde
camekân seyretmekti her günkü işim

düşünmezdim kanatsızlığımı
her gece uçardım
babamın omzu sanarak
kepek dolu yastıkları
yasak meyveydi tek yediğim
güzelleştikçe uzaklaştı
ve her defasında hep
kısa çöptü çektiğim

her sabah gök gürültüsü ile uyandım
bir çırpıda geçtiğim avlular olmadı
kabuk bağlamayı unutan yaralarla
akşam geç olur
kuşlar erken tünerdi gözlerime
yanlış denizlere akan nehirdim

sayha salacak takatim olmazdı
rüyalarımı aydınlatan
yalnız uzak şehirlerin ışıkları yanardı
hiç sönmeyen
hiç söndürülemeyen

Latest posts by Mustafa Selman Çaltepe (see all)

Bu yazı yorumlara kapalı.