Şimdi Biz Tam Da Neye Göreyiz?

Sevgi dedim şu dev
Dağ tepelerini öpen hırçın bulut
Gücük soğuklarında

Kirazı kiraz diye sevdiğimiz
Karanlık mezarlıklardan geçerken bile
Acı yanlarımızı usulca dağladığımız
Zamanlardı öyleydi hiç şüphesiz

Bu mezbaha dünyada bu sürüklenen
Ya uçup giden soğuk bedenlere kapılıp
İki ıslık arası hatırla neydi sustuğumuz

-Avara tarhlarına yaydığımız kahkaha-

Bulut işte telaşsız gündönümlerinde
Başımızın üzerinde bir ton mürekkep
Hokka ve kamış ve sonsuz lotus
Yazmak için aşkı unuttuğumuz yerden

Bir şey oldu koptu arka bahçede hamak
Taşındı boş kaldı erik ağacı
Müzik dinleyen güvercin ve sessiz bardaklar
Kederli tepsiler üzerinde terk etti sehpayı

Sahi biz şimdi tam da burada
Neye göreyiz