Huysuz Yeşil

-Nuray Nuray-

Adları ne derin bunların Güleç kızlar gamzesi
Çağırdım akşam sabah Doru saçlarından tutup
makyajlar yaptım Vişne çiçeği yaşamak Oh ne güzel
İçime işi gücü olmayan gök düştü bir bilseniz
Bizim olan denizler delik deşikti gün kurusundan
uzanınca böyle köpüklü sevda üzerine siz
sandık ki su istediniz evleri uzak Ferhatlardan

Bir sokak kalkıp gitmişti dar yeşil yataklardan
varıp çıkmamıştı kalplerinizden Güleçtiniz kızdınız
İyi günlerimiz de oldu diz kırıp unutmamaya çalıştığımız
saçlarımızda bembeyaz çiçekler açmıştı hatırladıkça
çiçekler açmıştı yıl kokusundan kapatmaya kıyamadığımız

Huysuz yalnızlıklar battıydı böğrümüze siz de hatırlayın
o zamanlar ‘alıntı’ diye yazılmıştı adımız
Eylüller gelmişti yaşı geçmiş iklimlerden
eylüller dedimse yanlış anlamayın lütfen
sesleri gelirdi hani şöylemesine
kusurlu iç çekişleri Saatleri dirilten
kelebek biriktiren
gönül eskiten
durup durup Dilek tutarlardı
mutluluğun en nemli yerinden

Eylüller dedimse yanlış anlamayın lütfen
İnsan -alıntı- da olsa yaşlanıyor
Aybaşında eve dönerken